Tijdens de gesprekken met je kind kom je erachter dat je kind nauwelijks vriendjes of vriendinnetjes heeft op school. De leraar geeft aan dat jouw kind vaak alleen in een hoekje zit en nauwelijks contact maakt met andere kinderen. Je kind komt vaak alleen thuis en gaat boven op zijn/haar kamer spelen.
Is het erg dat jouw kind geen vriendjes of vriendinnetjes heeft?
Voor de sociale contacten, waardering, zelfvertrouwen, emotionele ontwikkeling en nog veel meer aspecten is het goed om vriendjes en vriendinnetjes te hebben. Maar je kunt een kind in mijn ogen niet dwingen (maar soms wel stimuleren) om contacten te leggen met anderen als je kind er zelf geen behoefte aan heeft.
Mijn oudste zoon had jaren geen behoefte aan vriendjes en ik dacht dat hij apart was, omdat anderen wel altijd met elkaar speelden. Na een paar jaar had hij opeens twee vaste vrienden en soms deden ze zo een paar maanden niets met elkaar en later weer wel. Als hij zich er niet druk over maakte, waarom ik dan wel?
Wel of geen vriendjes en vriendinnetjes?
Acht jaar geleden waren wij verhuisd naar een andere stad/dorp. Mijn jongste zoon maakte altijd heel makkelijk vriendjes en vriendinnetjes. Maar nu zag ik hem op een dag alleen bij het hek van het schoolplein staan tijdens het 
buiten spelen en hij kwam nooit met kinderen thuis uit school. Ik voelde mij er enorm verdrietig over, omdat ik het gevoel had hem weggehaald te hebben bij zijn vriendjes. Dagenlang twijfelde ik wat ik eraan kon doen. Op een dag besloot ik met de leraar te gaan praten of hij het ook zag en of hij een beetje kon bemiddelen tussen mijn zoon en andere kinderen. De leraar vond het echt een gek verhaal, want in zijn ogen had hij echt direct vriendjes. Na het gesprek verklaarde ik de meester voor gek dat hij niet eens door had hoe eenzaam mijn zoon eigenlijk was. Ik besloot erover te praten met mijn zoon en eventueel te voorzien van tips. Mijn zoon keek net zo op als de leraar: verbaasd! Hij bleek verstoppertje te doen en moest bij het hek tellen en er wilde wel kinderen mee spelen, maar gingen vaak sporten na school. Mijn grote les: Niet Invullen en oordelen!
Weet je soms is het gewoon niet zoals het is! Zoek het uit, vraag ernaar, is het wel echt zo of vinden wij als moeder het belangrijker dan jouw kind?
Het is erg van belang dat je achterhaald of je kind of jij dit het belangrijk vindt om vriendjes te maken. Dit is goed om te beseffen, want anders gaat je kind het voor jou proberen en staat hij/zij er zelf niet achter, waardoor je kind niet zichzelf laat zien aan anderen.
Wat kun je doen om vriendjes of vriendinnetjes te krijgen?
- Laat je kind zichzelf blijven (hoe moeilijk het soms ook is)
- Zijn/haar mening mag er zijn
- Laat hem/haar geïnteresseerd zijn in de ander
- Laat hem/haar goed naar de ander luisteren
- Bied als moeder je hulp aan waar nodig (bijv. rollenspelen ed.)
- Laat hem/haar vragen of de ander zin heeft om naast hem/haar te komen zitten
En nu gaan we echt doen!
Je kind hoeft echt niet op iedereen af te stappen, laat hem/haar wat rond kijken en ga na wie er ongeveer dezelfde interesses heeft. Denk aan een beetje dezelfde kleding, of hobby’s, sport enz.
Ik begrijp echt dat het onwijs eng zou kunnen zijn, maar als je kind niet zelf op iemand af stapt of tegen iemand praat, dan gebeurt er echt niets!
Let op! Wanneer iemand weg loopt, je kind afwijst, niet tegen je kind praat of niet naast je kind wilt zitten, laat hem/haar dan heel sterk blijven! Je kind moet niet laten merken dat het hem/haar iets doet! Hij/zij zegt alleen maar, oke en loopt weg. Het zegt totaal niets over jouw kind!! De hele wereld hoeft jou kind niet aardig te vinden, echt niet! Het zou allerlei redenen kunnen hebben, waarom de ander reageert zoals hij reageert. Het is dan gewoon klaar en probeer later nog eens de volgende aan te spreken.
Ik begrijp echt dat je nu kunt denken: makkelijker gezegd dan gedaan, maar als je kind zich elke afwijzing persoonlijk gaat aantrekken, dan durf je op een gegeven moment niet meer contacten aan te gaan en blijft je kind veilig in zijn/haar comfortzone zitten.
Nog even alles op een rij:
- Achterhaal of het echt zo is of je kind geen vriendjes heeft
- Praat erover met leerkracht en je kind
- Stimuleer je kind in het maken van vriendjes, maar dwing hem niet
- Laat je kind zichzelf blijven
- Zijn/haar mening mag er zijn
- Laat hem/haar geïnteresseerd in de ander wezen
- Laat hem/haar goed naar de ander luisteren
- Bied als moeder je hulp aan waar nodig (bijv. rollenspelen ed.)
- Laat hem/haar vragen of de ander zin heeft om naast hem/haar te komen zitten
Heb jij als moeder zelf vrienden?
Vind jij het belangrijk om vrienden te hebben?
Had jij vroeger vriendjes of vriendinnetjes?
Ik ben nu nieuwsgierig of jij iets hebt gehad aan mijn Blog.
Ik zou het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat in het reactie veld.
Zet hem op he!
Ik hoop je snel te ontmoeten!
Merel van Veen