Ik weet nog heel goed toen mijn kinderen nog pubers waren dat ze voor, na en tijdens schooltijd alleen nog maar op hun telefoon en computer zaten te tikken met andere kinderen. Ze hadden nog niet echt een bijbaantje en deden hun huiswerk vaak op het laatste moment! ( Herkenbaar?)
Op een dag vond ik het erg uit de hand lopen en wilde ik dat ze alleen maar bepaalde tijden achter de pc of telefoon gingen. Denk je dat dit lukte? Nee!!
Want ik was naar mijn werk en als ik thuis kwam, zaten er twee kinderen achter de pc.
‘’Ja uh mam, we hebben toch huiswerk’’’!
Ik besefte dat het moeilijk was om het onder controle te houden, wanneer ze op de computer of telefoon zaten en of het voor school of vrienden was.
Dus ik liet het los! Dit hield in dat ik wel wilde dat ze voor het slapen gaan iets rustigs deden, zodat ze goed konden slapen en in het weekend na een paar uurtjes lekker met vriendjes moesten gaan spelen.
Toen er in de media zoveel langskwam over cyberpesten (online pesten) werd ik bang. Mijn kinderen zaten zoveel uurtjes achter de telefoon of pc, wat deden ze daar eigenlijk allemaal?
Wat deed ik?
Ik vond het te ver gaan om iedere minuut over de schouders van mijn kinderen mee te gaan gluren waar ze mee bezig waren, dus ging ik het gesprek met ze aan.
Ik vertelde over het online pesten wat voorbij kwam op de tv en vroeg of zij dat ook weleens hadden meegemaakt.Mijn zoon antwoordde dat pubers nou eenmaal elkaar voor van alles uitmaken en dat dit normaal was.Ik stelde hier wat vragen over en hield tijdens het gesprek in de gaten hoe mijn zoons over kwamen in hun houding. Waren ze zichzelf, of leken ze het toch wel vervelend te vinden.
Daarnaast gaf ik aan dat ze echt naar ons toe moesten komen als ze vonden dat het uit de hand liep. Dat wil zeggen, wanneer het niet meer puberale praat naar elkaar is, maar kwetsende dingen die je niet meer grappig vindt.
Wat ik tevens belangrijk vond, was de andere kant van het verhaal: De pester, want wie zegt dat je als ouder altijd in de gaten hebt of jouw kind te ver gaat met online pesten?
Ik heb mijn kinderen duidelijk gemaakt wat het met een kind kan doen als het te ver gaat met de puberale praat, of beschuldigingen of andere vormen van online pesten. En de gevolgen als het erg uit de hand loopt.
Wat is de meest voorkomende vorm van online pesten?
De meest voorkomende vorm van online pesten is het verspreiden van kwetsende woorden, foto’s en filmpjes van iemand. Online pesten komt het meeste voor bij meisjes, omdat meisjes elkaar indirect het leven zuur willen maken. Terwijl jongens directer zijn met woorden en daden (bijvoorbeeld vechten).
Wat kun je doen?
Ik blijf het continu in mijn Blogs herhalen, dus nu weer: let vooral heel goed op de lichaamstaal van jouw kind! Echt, als je je kind goed kent dan kun je de lichaamstaal bijna altijd wel goed inschatten van je kind, zonder dat je kind iets hoeft te zeggen tegen je.
Wanneer jouw kind voor je neus op de bank zit met zijn telefoon, hoef je simpelweg af en toe even naar zijn/haar lichaamstaal te kijken. Wat zie je? Hoe kijkt hij/zij? Lacht hij/zij? Kijkt hij/zij boos? Kijkt hij/zij geërgerd?
Gaat hij/zij steeds harder en gefrustreerd tikken op het scherm, loopt hij/zij rood aan enz. Vraag ernaar als je iets lijkt op te vallen. Zonder invulling, maar puur wat jij denkt te zien aan je kind. En blijf dan vervolgens opletten als je het antwoord krijgt of je kind hetzelfde blijft in zijn lichaamstaal of niet. Sommige kinderen durven namelijk niet te vertellen dat het online pesten meer met ze doet dan ze zouden willen.
Hoe kun je je kind helpen?
- Wanneer je kind vervelende berichten ontvangt, is het beter om er geen antwoord op te geven. Elke vorm van aandacht, geeft de pester voer om door te gaan. En als de pester geen respons krijgt, gaat het vanzelf stoppen omdat het dan niet meer leuk is.
- Zorg ervoor dat je kind beseft dat hij/zij nooit zijn achternaam, telefoonnummer of adres online geeft! Je voorkomt hiermee dat er vreemden voor je deur staan, dat je telefoontjes krijgt die je niet wilt, dat er ongewenste pakketjes gestuurd worden enz.
- Bewaar altijd vervelende berichten! Wanneer jij vindt dat het te erg uit de hand loopt en niet stopt, dan kun je naar de politie gaan. Je kunt dan alle bewijzen tonen, zodat zij kunnen uitzoeken wie het is en hoe ze het kunnen stoppen.
- Adviseer je kind een schuilnaam (nickname) te nemen bij onlinespelletjes ed. Je voorkomt hiermee dat jouw kind op school (of elders) verder gepest gaat worden.
- Laat je kind niet reageren op onbekende nummers. Bekende nummers zijn over het algemeen vrienden waarvan je kind zelf het nummer heeft toegevoegd en onbekende nummers, kunnen ongewenste berichten zijn.
Ten slotte: Ik besef heel goed dat nare berichten en pesterijen je een meer dan een rot gevoel kunnen bezorgen. Maar probeer jouw kind in te laten zien dat de beschuldigingen meer zeggen over de pester dan over jouw kind. De pester heeft vaak ergens diep van binnen jaloerse gevoelens, eenzaamheid, of iets anders wat hij/zij vaak niet door heeft.
Ik bedoel hiermee niet te zeggen dat je medelijden hoeft te hebben met de pester, maar het kan voor je kind helpen om het op deze manier te bekijken.
Heb jij weleens met je kind een gesprek gehad over online pesten?
Weet jij of je kind online gepest wordt?
Weet jij of jouw kind wellicht andere kinderen online pest?
Herken jij denk je de lichaamstaal van jouw kind?
Welke stap ga jij nu zetten?
Ik ben nu nieuwsgierig of jij iets hebt gehad aan mijn Blog.
Ik zou het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat in het reactieveld.
Als dank voor jou reactie geef ik je een cadeau!
Een gratis training voor jou als moeder om je kind te helpen om te gaan met (online) pesten.
Klik HIER om je aan te melden voor de gratis training.
Ik hoop je snel te ontmoeten!
Merel van Veen